 |
| Dhyan Chand |
அந்த எளிய பஞ்சாபி குடும்பத்தில் பிறந்த இளைஞன் ஒரு ஹாக்கி போட்டியை பார்க்கப்போனான்.
போட்டியில் ஆங்கிலேயர்களின் ஆதரவு பெற்ற அணிக்கு எதிரான அணியை அவன் உற்சாகபடுத்த... ஆங்கிலேய அதிகாரி கடுப்பாகி விட்டார். நீ வேண்டுமானால் ஆடேன் பார்க்கலாம்... என்று நக்கலாக சொல்ல அந்த போட்டியில் களம் இறங்கி அவன் அடித்த கோல்கள் நான்கு.
மிகப் பிரகாசமான மின்விளக்குகள் இல்லாத காலத்தில், நிலவொளியில் பயிற்சி செய்யும் பழக்கம் சந்துக்கு உண்டு. இந்திய அணி ஒன்று நியூசிலாந்து அணியுடன் மோத முதல் முறையாக தேர்வானது. அதில் இவரும் இடம் பெற்றார். எண்ணற்ற போட்டிகளில் கலந்து கொண்ட இந்திய அணி கலக்கி எடுத்தது. அந்தப் போட்டித் தொடரில் மொத்தம் 192 கோல்களை இந்திய அணி அடித்தது. அந்த கோல்களில் நூறு கோல்கள் சந்த் அடித்தது. ஒரே ஒரு போட்டியை தவிர மற்ற எல்லா போட்டியிலும் (பதினெட்டு )
இந்தியா வென்றிருந்தது.
டான் பிராட்மன் இவரின் ஆட்டத்தை பார்த்துவிட்டு நாங்கள் ரன் அடிப்பது போல இவர் கோல் அடிக்கிறார் என்று வியந்திருக்கிறார்
இங்கிலாந்து அணி தான் அதற்கு முந்தைய ஒலிம்பிக்கில் சாம்பியன். இந்திய
அணி இங்கிலாந்தில் போய் கலந்து கொண்ட பதினொரு போட்டியிலும் வென்று விடவே ஒலிம்பிக் போட்டிக்கு இங்கிலாந்து அணிக்கு பதிலாக இந்தியா போனது. இறுதிப்போட்டிக்கு முந்தைய எல்லா போட்டிகளிலும் வென்றிருந்த இந்திய அணி மொத்தம் 26 கோல்கள் அடித்தது. அதில் பதினோரு கோல்கள் நம் நாயகன் அடித்தது.
இறுதிப்போட்டி ஹாலந்து நாட்டின் தலைநகரில் ஹாலந்து அணிக்கு
எதிராக நடந்தது. சொந்த ஊர் உற்சாகத்தோடு ஆடிய அந்த அணியை மூன்றுக்கு பூஜ்யம் என்று இந்தியா வென்று முதல் தங்கத்தை பெற்றது. தயான் சந்த் அடித்தது இரண்டு கோல்கள். ஒலிம்பிக் போட்டியில் கலந்து கொள்ள சென்ற பொழுது வழியனுப்ப வெறும் மூன்றே பெயர்கள்தான் இருந்தார்கள். பதக்கத்துடன் திரும்பிய பொழுது பம்பாய் நகரே ரசிகர்களால் நிரம்பி இருந்தது.
அடுத்த ஒலிம்பிக்கிலும் கலக்கி எடுத்தது இந்திய அணி. இறுதிப் போட்டியில் அமெரிக்காவை கதற விட்டார்கள். இருபத்தி நான்கு கோல்கள் அடித்தது இந்திய அணி அமெரிக்க அணியோ ஒரே ஒரு கோல் மட்டுமே அடித்தார்கள். இதில் சந்த் எட்டு கோல்கள், அவரின் தம்பி பத்து கோல்கள் என அடித்தார்கள்.
இங்கிலாந்து அரசி ஒரு முறை இவரிடம் அவரின் குடையை கொடுத்து விளையாட சொல்ல அதிலும் கோல் அடித்திருக்கிறார் தயான்சந்த்!
பெர்லின் ஒலிம்பிக் போட்டி ஆரம்பித்த பொழுது முப்பத்தி ஒரு வயது அவருக்கு. தோல்வி என்பது என்னவென்றே தெரியாத இந்திய அணி பயிற்சி போட்டிகளில் தோற்றிருந்தது. முறையான சீருடைகள், காலணிகள் என எதுவும் இல்லாமலும், ரயிலில் மூன்றாம் வகுப்புப் பெட்டியில் பயணம் செய்து வந்து இறங்கிய களைப்பு தீருவதற்குள் ஜெர்மனியுடனான பயிற்சி போட்டியில் கலந்து கொண்டது இந்திய அணி. 4/1 என்று அணி தோற்றது. இருந்த போதிலும் தகுதிச் சுற்றுப் போட்டிகளில் சிறப்பக விளையாடி இறுதிப்
போட்டிக்கு இந்திய அணி தகுதி பெற்றது.
பெர்லின் நகரில் இறுதிப்போட்டி...
ஹிட்லர் தனது நாட்டு அணியின் ஆட்டத்தைப் பார்க்க ஆர்வத்துடன் அமர்ந்து இருந்தார். ஏற்கனவே இந்தியாவை தோற்கடித்த கம்பீரத்தோடு இருந்தது ஜெர்மனி அணி. இந்திய அணியினர் காங்கிரஸ் கொடியை வணங்கிவிட்டு களம் புகுந்தார்கள். முதல் பாதியில் இந்திய அணி ஒரே ஒரு கோல் தான் அடித்தது.
தயான் சந்த் தான் அணிந்திருந்த காலணியை கழற்றி எறிந்தார். வெறுங்கால்களோடு ஆட்டக்களத்தில் புகுந்தார். பார்வையாளர்களின் ஆர்ப்பரிப்பு, வியர்வை எல்லாமும் வழிய அவர் அங்கே அவரது கால்களும் கைகளும் குறிப்பாக ஹாக்கி மட்டையும் மாயஜாலம் செய்தது... மூன்று கோல்களை அவர் அடிக்க இந்தியா மூன்றாவது முறையாக ஒலிம்பிக் தங்கத்தை வென்றது.
தயான் சந்த் ரயில்வே தண்டவாளங்களில் பந்தை இரண்டு கிலோமீட்டர்
தூரத்துக்கு அடித்துக்கொண்டே சென்று பயிற்சி செய்வார் என்று சொல்வார்கள்.
உலக அரங்கில் இந்தியாவின் பெருமையை பரவச்செய்தவரை வறுமை வாட்டிகொண்டு இருந்தது.. அவருக்கு ஒரே ஆறுதலாக இருந்தது வேட்டையாடுதல் மற்றும் மீன் பிடித்தல் ஆகிய பொழுது போக்குகளே.
யாராலும் கண்டுகொள்ளப்படாமல் ஒரு மருத்துவமனையின் ஜெனரல் வார்டில் கல்லீரல் புற்றுநோயால் இறந்து போனார்..!
நீண்ட நெடுங்காலம் கழித்து அவரது மகன் ஆக்லாந்து நகருக்குப் சென்ற பொழுதுதான் தயான் சந்த்தின் அருமை புரிந்தது... தான் விளையாடிய போட்டிகளில் எல்லாம் பார்வையாளர்களை தனது ஹாக்கி மட்டையின் மாயாஜாலத்தால் பிரமிக்க வைத்த அவரைப்பற்றிய குறிப்புகள் காணப்பட்டது வியப்பை ஏற்படுத்தும் விஷயம்.
வியன்னாவில் நான்கு கரங்கள் ஒவ்வொன்றிலும் ஹாக்கி ஸ்டிக்களை ஏந்தி ஒரு சிலை சிரிக்கிறது. அது தயான் சந்த் எனும் சகாப்தம்..!
இவரின் பிறந்த நாளான ஆகஸ்ட் 29ஐ தான் இந்தியாவின் தேசிய விளையாட்டு நாளாக கொண்டாடப்படுகிறது.
Banuchandar
